Let there be light!!

Vandaag is er stroom! Voor Tanzaniaanse begrippen is dat heel bijzonder. Als de stroom het doet dan hangen hier de vlaggen buiten. Mensen blijven speciaal thuis om een avondje tv te kijken. Wij grijpen de kans om te bloggen. Dit is ons vorige week niet meer gelukt. Wij hebben meerdere malen op het punt gestaan om iets te posten, en toen viel de stroom uit. Heel frustrerend. De editors saven hun werk om de minuut. Je leert er mee leven...

Deadline:

Afgelopen vrijdag einde dag tijdens de 'production meeting' (dan zitten alle studenten in een kring en vertelt iedereen hoe ver hij is en wat er nog moet gebeuren. Dit gaat inmiddels heel goed en wordt er heel aardig ingehaakt door collega studenten met goed advies, net echt) is er vastgesteld dat wij achter liepen met de montage en algehele productie van Udadisi. Zaterdag is het hele team doorgegaan met montage en productie. Het is nu maandag 27 juni, 20:00 uur en wij zijn nogsteeds aan het monteren.

Ik hoor net van editor, David, dat vanmiddag toch de voiceover is ingesproken tussendoor, en dat er inmiddels een aardig endje gemixt is. Dit betekend dat wij weer op schema zijn!

Studenten:

Van David gesproken. Hij geweldig. Als iedereen zijn zegje gedaan heeft komt hij altijd nog even met een filosofische nawoord, en niemand spreekt hem tegen.

Er is een vaste kern ontstaan onder de studenten. Onesmo (zie foto rechts) is een supertalent, hij presenteert, draait zelf als cameraman, regisseert, schrijft zijn eigen scripts en is het gezicht van Udadisi geworden. Samen met Peter, regie, en David, montage vormen zij een sterk team. Brenda is gezien haar ervaring (7 maanden) en getalenteerde aspirant 'productieleider'. En Jerome, Jerome is tweede regisseur en heeft als enige kennis van aftereffects. Hij heeft de grafics ontworpen en gemaakt. Het logo had hij binnen één uur te pakken. De rest van de studenten zijn hun support en vullen aan. Zij fungeren als camera, geluid en productie. Inzet is top, en iedereen doet zijn uiterste best. Wij worden enorm vertraagd door gebrek (beter gezegd: het ontbreken van) stroom, manke computers, het werken met lossen laptops en USB sticks. Ik weet niet hoeveel keer wij een document krijt zijn omdat iemand zijn werk op een 'onbekende' laptop heeft opgeslagen. Dan duurt het een halve dag voordat wij achter zijn welke laptop en de eigenaar van de laptop hebben opgespoord met de password, pfffff. Maar, er komt nu een lijstje op productiekantoor van te hangen met de passwoords van ALLE computers en wij maken een mappensysteem op de vaste computer van Levina waar alle documenten in worden opgeslagen!

Making progress..

En nu foto’s:

Presentatie / Redactie: Onesmo (L) & Kenny (R)

Rowan, Peter, David

Een van de vele 'en nu???' momenten:)

That's TV

Wauw. Deze gasten kunnen echt wel wat. Er en de manier waarop dat opgelost werd, was ronduit indrukwekkend. Bij het bekijken van het ruwe materiaal, bleek er een probleem te zijn. Dit werd dezelfde dag nog vakkundig opgelost.

Er zitten twee items in de pilot: Een jongetje wil weten hoe je een taart bakt en een meisje heeft de droom later piloot te worden. De KFI-studenten zijn met het meisje naar een vliegveld geweest waar ze een gesprek had met een piloot. Ze mocht in de cockpit zitten en kreeg uitgelegd hoe alles precies werkt. Echt heel erg leuk, zelfs als je het niet verstaat. Het enige probleem: er was geen introductie van de piloot gedraaid en geen shots van het meisje en de piloot die elkaar begroeten. Dit stond wel in het script, maar de piloot werd halverwege de opnames weggeroepen waardoor ze zonder zaten.

Dit gaf ons een goede kans om de studenten uit te dagen om dit probleem op te lossen. Kon er misschien een nieuwe afspraak worden gemaakt? Het meisje bleek op vakantie te zijn. Dus werd het tijd om ze te leren hoe we in Nederland TV maken: faken wat je faken kan. We vonden wat shots van het meisje met de piloot die - begeleid door de juiste voice over - voor een begroeting door kunnen gaan. Het probleem van de niet gedraaide introducie van de piloot werd ook opgelost. Brenda (door Rowan op de eerste dag al gespot als productietalent) belde met de piloot en nog geen uur later was het hele team op weg naar het vliegveld. De piloot was heel meewerkend, er werden zelfs shots gedraaid vanuit een lage hoek waar hij net doet alsof hij het meisje een hand geeft. 

Problem solved. Misschien krijgen we later nog wat last ons geweten omdat we ze nu al leren dat nep ook prima is zolang je het maar niet ziet. Maar dat is voor later zorg.

De rest loopt eigenlijk ook heel lekker. De editors liggen al voor op schema (gaan we ze niet vertellen natuurlijk) en er is inmiddels een programmalogo. Er is zelfs nog een ambitieus plan: een 'making of' voor op de DVD. Die kan later nuttig zijn bij fundraising en het is gewoon leuk voor de studenten om te doen. Omdat we nu echt in postproductie zitten, is er voor een deel van het team niet zo heel veel meer te doen. Dus nu worden er interviews gedraaid met studenten en trainers over het project. Nu ik erover nadenk: Wik en Maaike als jullie nog foto’s hebben die een beeld geven van jullie werkzaamheden hier, kunnen we die waarschijnlijk goed gebruiken voor deze 'making of'.

Wat moet er de komende week allemaal gebeuren?

Presentatie op het vliegveld

Interview met de piloot

Brenda draait voor de 'Making Of'

Ze zijn gewoon goed bezig. Als het zo blijft lopen hebben we echt een vette pilot volgende week!

Pole pole!

Oftewel ‘Rustig rustig!’ De eerste dag is voorbij. We hebben de dag afgesloten met een reactie van iedere student over de les. What did you like? What didn’t you like? Gelukkig is iedereen heel enthousiast en wat we hebben verteld, blijkt grotendeels te zijn aangekomen en aan te sluiten op de kennis die ze al hadden (het zijn stuk voor stuk echt slimme mensen). Maar iedereen was het wel over één ding eens: pole pole!  Het Engels gaat soms te snel en de studenten zijn dan nog te verlegen of te beleefd om dat te aan te geven. 

Misschien was het dan maar goed dat wij gaandeweg ook nog echt moesten zoeken naar ons verhaal. Je staat opeens voor zo’n klas en je begint. Al snel bekruipt je een zekere onzekerheid: Wat weten ze al en wat niet? Hoe diep ga je op dingen in? Omdat dit duidelijker te krijgen én om de interactiviteit een beetje op te porren, hebben we iedere student laten vertellen over haar of zijn specifieke rol in het project tot nu toe. Dat sloot ook goed aan op ons focuspunt voor vandaag: taakverdeling. Taakverdeling bij het maken van een tv-programma in het algemeen en voor dit specifieke project. Doordat er al gedraaid en gemonteerd is, ligt de taakverdeling voor het project eigenlijk al redelijk vast. Maar in de praktijk blijkt dat iedereen bijna overal over meedenkt. We hebben veel verteld over wat een meer professionele werkwijze zou zijn voor dit project en over de verschillen tussen de taken.

Wat we ook hebben gedaan is met z’n allen kijken naar de montage van de testitems. Die zijn gedraaid terwijl Maaike en Wik hier nog waren en gemonteerd in de tussenliggende periode. Wat ons direct was opgevallen: het is best goed! Het is vrolijk, het zit vlot in elkaar en toch begrijpelijk en het is duidelijk gemaakt vanuit een idee. Dus dat belooft veel goeds voor de echte pilot. Natuurlijk zijn er verbeterpunten. En je kon echt merken dat ze die graag willen leren. Tijdens ons verhaal over planning en taakverdeling schreef bijna niemand  iets op (alleen als wij ze daar opdracht toe gaven), tijdens het bespreken van de montage zag je ze meer dingen opschrijven. Veel dingen bleken ze zelf ook al te hebben opgemerkt. 

Morgen gaan we naar het ruwe materiaal kijken van de items voor de pilots. Misschien zal dan blijken dat er nog iets bijgedraaid moet worden. Wij hopen eigenlijk van wel, dan hebben meer mensen iets te doen. Niet dat er niet genoeg te doen is, maar het zou fijn zijn als we kleinere groepjes kunnen maken die afzonderlijk van elkaar iets te doen hebben. Dan kan de regisseur leren hoe het is om een team opdracht te geven bepaalde shots te gaan maken en zelf verder te gaan met de montage.  

Al met al was het gewoon heel erg leuk en leerzaam. Morgen gaan we echt aan de slag en als er dan iets uit te leggen valt: pole pole!

Hieronder nog wat foto's van de reis en eerste lesdag!

Reis Nairobi - Tanzania

26 mei

UDADIS!!!

We hebben inmiddels de eerste draaidag achter de rug van het programma dat een grote hit belooft te worden in Tanzania: UDADISI!!!

Udadisi is Swahili voor ‘nieuwsgierigheid’ en dekt de lading van het programma; nieuwsgierige kinderen die OF een antwoord op een vraag willen weten OF ze willen weten hoe het is om een dokter/piloot/brandweerman etc..te zijn.

Eergister was de eerste proefshooting en de dag ervoor waren de studenten druk met de voorbereidingen. Een groepje was bezig met het maken van kartonnen letters voor de leader. Een ander groepje was presentatieteksten aan het schrijven en weer een ander groepje hield zich bezig met de scripts en de productionele zaken.

Wat grappig is, is dat je dus soms in de klas het idee hebt ‘komt het allemaal wel aan wat we ze vertellen?’ en als we ze dan hun gang laten gaan, komen ze vervolgens met hele leuke ideeen en initiatieven.

1 groepje was verantwoordelijk voor de leader en ze hadden dus zelf bedacht om naar een school te gaan en daar allemaal kinderen te vinden die iets leuks zouden doen met de letters U-D-A-D-I-S-I. Het resultaat is harstikke leuk: allemaal schattige kindjes die omstebeurt keihard hun letter roepen en laten zien en het eindshot is dat alle kids samen het woord Udadisi vormen en juichen.

Wat ook leuk is, is dat ze allemaal heel trots zijn, maar dan op een bescheiden manier. Je ziet aan ze dat voelen dat ze goed bezig zijn, maar hardop zullen ze dat niet zeggen. Als je ze vraagt of ze trots zijn dan krijg je een bescheiden ‘ja’, maar met hele blije glimmende ogen.

Ook de presentatoren zijn bekend. Na een professionele screentest in het swahili (die blijkbaar heel grappig was, maar waar wij natuurlijk niets van begrepen) hebben we samen met de staff besloten dat Udadisi gepresenteerd wordt door 2 presentatoren: Kenny en Onesmo. Sterretjes in de dopJ.

Gister was de eerste draaidag. We hadden de groep verdeeld in 2 ploegen (regie/camera/geluid/redactie/productie). 1 groep ging naar het plaatselijke ziekenhuis met een jochie dat graag dokter wilde worden. De andere groep ging naar een kledingwinkeltje omdat hij wilde weten hoe kleding gemaakt werd. 1 ding dat ons allebei opviel is dat het draaien heeeeeeeel langzaam gaat. Over elk shot wordt uitgebreid gediscussieerd (met de gehele ploeg). Om een idee te geven van hoe langzaam het precies ging: 7 shots in anderhalf uur. Daarna moesten ze opeens flink aanpoten, want toen kreeg de dokter haast (gelukkig maar).

Vandaag is onze laatste dag en op dit moment worden er overuren gemaakt in de montage. Over een half uurtje hebben we een viewing met ze. We zijn heel benieuwd wat ze er van gemaakt hebben.

De komende weken is de bedoeling dat ze zelf de echte pilot gaan draaien. Als Geert en Rowan hier zijn wordt hun materiaal gemonteerd.

Om 14u is er een laatste officiele viewing waarvoor iedereen van de school en ook vrienden/familie voor zijn uitgenodigd. We hebben chips en cola gehaald (wat schijnbaar helemaal te gek is!) en samen zullen we dan hun proefshooting bekijken. Daarna is het voor ons tijd om weer richting Nederland te vertrekken...

We hebben een toptijd gehad. Wat een lieve mensen en wat een ervaring. Hadden we nooit willen missen!

Groetjes Wik en Maaike

Dinsdag 24 mei.

Dinsdag 24 mei.

Gisteren hebben de studenten de 5 ideeen aan ons en aan de staff van KFI geprsenteerd. Ze hebben heel erg hun best gedaan en ook in het weekeind er hard aan gewerkt. Samen met de staff hebben we besloten om van het ‘Willem Wever’ achtige idee de pilot te gaan maken. Het programma heeft twee onderdelen: 1 waarin eeen kind een vraag stelt die het programma samen met kind gaat beantwoorden en 2 waarin een kind een dag mee gaat lopen met zijn of haar ‘dreamjob’.

In het algemeen zijn de studenten erg snel geneigd om voorbeelden te kopieren in plaats van zelf iets nieuws te verzinnen. We hebben de studenten de eerste paar dagen veel engelstalige programma’s laten zien en er over verteld om ze te insipreren. Een aantal van die programma’s hadden verhaallijnen die met elkaar waren doorsneden. Dat vonden ze erg boeiend.  Gevolg is echter dat nu bijna alle formatideeen verhaallijnen hebben die met elkaar worden versneden.

Ook bij het ‘winnende’ idee was het idee van de studenten om de twee verhaallijnen met elkaar te versnijden. In overleg met de staff hebben we besloten dat toch niet te doen. De Tanzaniaanse kijker is niet heel veel gewend qua televisie en het doorsnijden van verhaallijnen wordt te ingewikkeld geacht. De kijker zou er door in de war worden gebracht.

Afgelopen zondag zijn Maaike en ik mee geweest met Levina (assistant manager van KFI) naar Moshi (ca. 1 uur met de bus) om haar moeder te bezoeken. Levina gaat in december trouwen en er is in begin juni een datum gepland waarop haar aanstaande schoonfamilie haar moeder gaat bezoeken.

Zondag werd haar moeder en de overige familie daar over ingelicht.

We werden vriendelijk ontvangen en een maaltijd werd geserveerd (meestal rijst met bonen en draadjes vlees) in de ‘op kamer’. Na de maaltijd verdween Levina (moest ergens in familieoverleg) en werden we ca. 1 ½ uur alleen gelaten. Maaike heeft zich maar vermaakt met de kinderen en mij restte niets anders dan me te verdiepen in de Tanzaniaanse gospel (DVD stond keihard aan).    

Op de terugweg in de bus, toen het al donker was, waren we getuige van een steeds verder uit de hand lopende ruzie. De bus zit trouwens propvol. Er is een middenpad met aan de ene kant 1 stoel en aan de andere kant 2 stoelen. Daartussen kan dan weer een stoeltje worden uitgeklapt. Op deze vier plekken zitten vaak 5 mensen en langzaam aan wordt de bus helemaal volgebouwd en er is er geen plek meer om te lopen of te staan. Als er dus iemand vannuit achteren uit moet, is het nogal een gedoe en moeten er eerst veel mensen de bus uit.

Dan de ruzie: Een passagier had volgens de conducteur niet genoeg betaald voor de rit. Toen de passagier uitstapte begonnen ze ruzie te maken en aan elkaar te trekken. Steeds meer mensen gingen zich er mee bemoeien. Toen de conducteur de passagier terug wilde duwen in de bus, vielen ze allebei op een geparkeerde motorfiets. Toen brak de hel los. Ongeveer 100 mensen inclusief alle buspassagiers begonnen te roepen en de schreeuwen. Iedereen had blijkbaar de behoefte zijn of haar visie op de ruzie te ventileren. De menigte, aangevoerd door een man met een helm op (blijkbaar de eigenaar van de motor) keerde zich nu tegen de conducteur. Veel getrek en geduw en en geschreeuw (geen vuisten).Toeval wil dat het voorval plaats vond vlak voor een politiebureau, dus de politie was snel ter plaatse. Conducteur en busschauffeur werden meegnomen naar het bureau. Een half uur later waren ze terug en vervolgde we onze weg alsof er niets was gebeurd.

Dan nog even over het eten: rijst met bonen en draadjesvlees is wat de pot schaft. Op het KFI kookt Mama Mary (gedeeltelijk op houtvuur) elke dag vlunch voor de studenten en de staff. Na het eten is het voor iedereen tandenstoker actie, omdat het draadjesvlees zich harnekking nestelt tussen de tanden. De studenten krijgen overigens vaak ugali i.p.v. rijst, een kleverige massa, die ze met hun handen eten. Wij krijgen rijst. Blijkbaar weten ze uit ervaring dat Nederlanders minder gesteld zijn op ugali.

Verslag dag 3

De 3e lesdag zit erop! Het is weekend en de school is zo goed als leeg; bijna alle studenten zijn terug naar hun ouders die vaak een paar uur verderop wonen. De meeste studenten wonen doordeweeks in een soort studentenhuis hier in de straat.

Vandaag hebben we 5 ideeen gekozen die de studenten uit gaan werken tot een format. Het idee is dat ze een programma-omschrijving gaan geven, een line-up maken en met tijdschriften in de weer gaan om een mood-board in elkaar te zetten. Misschien dat we de lat te hoog leggen, maar ze leken erg veel te begrijpen de laatste dagen en werden steeds enthousiaster en creatiever. Als huiswerk hebben we ze meegeven om alvast wat research te doen om te kijken of hun idee kans van slagen heeft.  

Om jullie een idee te geven van de ideeen waar ze mee komen alvast wat programma-titels: ‘I miss you/I’ll miss you’ (een soort Helly Goodbye), ‘Yes, I can!’ (een soort Je Zal Het Maar Hebben), ‘It’s possible’ (een soort ‘Het Spijt Me’), ‘Street-talent’ (een talentenshow voor straatkinderen) en ‘Child Dream/I Want To Know (een soort Willem Wever).

Maandagmiddag gaan ze hun formats presenteren. We zijn heel benieuwd waar ze mee komen!

De eerste dag waren de studenten niet erg actief en was het lastig er wat energie in te brengen. Dus op dag 2 hebben we besloten de dag te beginnen met wat beweging en dat is een succes! We zetten de muziek keihard aan en doen dan een soort ‘Afrika in Beweging’ waarbij iedereen omstebeurt een coole dansmove verzint, die de rest dan na doet. En er zitten heel wat creatieve, afrikaanse dansmoves bij! Echt leuk om te merken dat ze de rest van dag veel energieker zijn.

Iets heel anders; de Kilimanjaro was uit de wolken en we konden hem zien! Heel mooi!

Groetjes Wik & Maaike

        

        

        

Ideeën komen op gang

Hier wat foto's.
Het is echt heel leuk, ik geniet er met volle teugen van. De leerlingen zijn zo leergierig en worden steeds enthousiaster.
Vandaag 12 format-ideeen bedacht en er zitten echt leuke dingen tussen. Morgen kiezen we er 4 uit die we verder uitwerken.

We houden jullie op de hoogte!

Groetjes Maaike